Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

Διαγνωστικά κριτήρια του αυτισμού

  Η διάγνωση του αυτισμού μέχρι και σήμερα γίνεται βάσει των χαρακτηριστικών της συμπεριφοράς του παιδιού και όχι βάσει ιατρικών εξετάσεων, παρότι είναι ευρέως αποδεκτό ότι τα αίτια του αυτισμού οφείλονται σε οργανικούς και όχι περιβαλλοντικούς παράγοντες. Σύμφωνα με το DSM- IV μπορούμε να κατατάξουμε τα κριτήρια του αυτισμού στις εξής κατηγορίες: της κοινωνικής συμπεριφοράς, της επικοινωνίας και της αποκλίνουσας συμπεριφοράς. Προκειμένου να να διαγνωστεί αυτισμός χρειάζεται να συναθροιστεί το σύνολο έξι ή περισσοτέρων "σημείων" από τις τρεις κατηγορίες που προαναφέρθηκαν. Συγκεκριμένα, απαραίτητη είναι η παρουσία τουλάχιστον δύο "σημείων" από την πρώτη κατηγορία και ενός τουλάχιστον "σημείου" από τη δεύτερη και την τρίτη κατηγορία.


  Συγκεκριμένα τα διαγνωστικά κριτήρια για την Αυτιστική Διαταραχή κατά το DSM- IV(1994)

   Α.Για την διάγνωση της αυτιστικής διαταραχής  πρέπει να υπάρχουν έξι ή περισσότερα από τα παρακάτω στοιχεία, εκ των οποίων δύο τουλάχιστον να σχετίζονται με Διαταραγμένη Κοινωνική Συμπεριφορά, ένα τουλάχιστον με Περιορισμένα Ενδιαφέροντα και Επαναληπτική ή Στερεότυπη Συμπεριφορά.

  1.Διαταραγμένη Κοινωνική Συμπεριφορά
Έκπτωση στην κοινωνική συμπεριφορά που εκδηλώνεται με τουλάχιστον δύο από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
  α)την καταφανή έκπτωση στην εξωλεκτική συμπεριφορά, όπως είναι η βλεμματική επαφή, οι εκφράσεις του προσώπου, οι στάσεις του σώματος και οι χειρονομίες που ρυθμίζουν κοινωνικές συναλλαγές
  β)την αποτυχία στην ανάπτυξη σχέσεων με συνομηλίκους, όπως αναμένεται από άτομα της ηλικίας τους
  γ)τη μη αναζήτηση είτε απολαύσεων και ενδιαφερόντων με άλλα άτομα είτε κοινοποίησης επιτευγμάτων (π.χ αποφεύγουν να επιδείξουν σε άλλους αντικείμενα που τους ενδιαφέρουν)
  δ)την έλλειψη της κοινωνικής και συναισθηματικής αμοιβαιότητας

   2.Διαταραγμένη Επικοινωνία
Ποιοτική έκπτωση στην επικοινωνία που εκδηλώνεται με ένα τουλάχιστον από τα παρακάτω σημεία:
  α)καθυστερημένη ή ανύπαρκτη ομιλία( που δεν συνοδεύεται από προσπάθεια αναπλήρωσης μέσω εναλλακτικών τρόπων επικοινωνίας, όπως χειρονομίες και παντομίμα)
  β)σε άτομα με επαρκή ομιλία, καταφανής έκπτωση στην ικανότητα έναρξης ή διατήρησης συνομιλιών με άλλους ανθρώπους
  γ)χρήση στερεότυπου, επαναληπτικού και με άλλες ιδιομορφίες λόγου
  δ)απουσία ποικίλου και αυθόρμητου παιχνιδιού και παιχνιδιού με παίξιμο ρόλων, ανάλογα με το αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού

  3.Περιορισμένα Ενδιαφέροντα και Επαναληπτική ή Στερεότυπη Συμπεριφορά
Τα περιορισμένα, επαναληπτικά και στερεότυπα σχήματα συμπεριφοράς, ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων εκδηλώνονται με ένα τουλάχιστον από τα παρακάτω:
  α)ενασχόληση με ένα ή περιορισμένου αριθμού στερεότυπα πρότυπα που συρρικνώνουν τα ενδιαφέροντα και που θεωρούνται και μη φυσιολογικά ως προς την ένταση και την εστίαση
  β)εμφανώς άκαμπτη εμμονή σε συγκεκριμένες και  μη λειτουργικές συνήθειες ή τελετουργίες
  γ)στερεότυποι και επαναληπτικοί κινητικοί μαννερισμοί (π.χ χτύπημα και τρίψιμο χεριών και δαχτύλων, ή σύνθετες κινήσεις με συμμετοχή όλου του σώματος)
  δ)επίμονη ενασχόληση με τμήματα αντικειμένων(π.χ ρόδες αυτοκινήτων)

   Β.Καθυστέρηση ή μη φυσιολογική λειτουργία σε έναν από τους παρακάτω τομείς με έναρξη πριν την ηλικία των τριών ετών: 1)κοινωνικές συναλλαγές 2)λόγο, όπως χρησιμοποιείται στην κοινωνική επικοινωνία 3)συμβολικό ή επινοητικό παιχνίδι.

   Γ.Η διαταραχή δεν εξηγείται από την ύπαρξη  Διαταραχής Rett ή Παιδικής Αποδιοργανωτικής Διαταραχής.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου